Search Results

ธนาคารพัฒนาเอเชีย (ADB) การตรวจสอบโครงการ เอเชียกลาง | โขง | เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ | เอเชียใต้ การเข้าซื้อกิจการและการฟื้นฟูโรงไฟฟ้าพลังความร้อนจากถ่านหินมาซินลอค ชื่อโครงการ การเข้าซื้อกิจการและการฟื้นฟูโรงไฟฟ้าพลังความร้อนจากถ่านหินมาซินลอค ​ หมายเลขโครงการ 41936-014 ​ วงเงินกู้ 200.00 ล้านเหรียญสหรัฐ ​ ประเทศ ฟิลิปปินส์ โครงการโรงไฟฟ้าพลังความร้อนมาซินลอค พลังงานความร้อนที่สิบหก (MTTP) ขนาด 600 เมกะวัตต์ที่ปล่อยพิษใน ซัมบาเลส ฟิลิปปินส์ เริ่มดำเนินการในปี 2541 โรงงานสองหน่วยนี้ใช้ถ่านหินบิทูมินัสคุณภาพสูงนำเข้า ซึ่งผลิตเถ้าถ่านได้ 385,000 ตันต่อปี และปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์จำนวนมหาศาลซึ่งเป็นพิษต่อสุขภาพของมนุษย์และสิ่งแวดล้อม โครงการมูลค่า 441 ล้านเหรียญสหรัฐได้รับการสนับสนุนทางการเงินจากธนาคารเพื่อการพัฒนาแห่งเอเชีย (ADB) ธนาคารเพื่อการส่งออกและนำเข้าแห่ง ญี่ปุ่นและหน่วยงานดำเนินการในท้องถิ่น National Power Corporation (NPC) ธนาคารญี่ปุ่นรายงานว่าต้องการให้ NPC บรรลุ "การยอมรับทางสังคม 100 เปอร์เซ็นต์" ก่อนที่จะตกลงที่จะให้ทุนแก่โครงการ ในขณะเดียวกัน ADB ได้จัดให้มีการประกันความเสี่ยง MTTP ได้รับมอบหมายให้จัดหาไฟฟ้าที่เชื่อถือได้และราคาไม่แพงเป็นหลักใน ลูซอน เกาะและกระจายแหล่งพลังงานของประเทศ แม้ว่า ADB จะอนุมัติเงินกู้คู่ของตนในเดือนตุลาคม 1990 แต่โครงการนี้เริ่มดำเนินการในเดือนธันวาคม 1994 เท่านั้น เนื่องจากปัญหาที่เกี่ยวข้องกับการจัดหาที่ดิน การตั้งถิ่นฐานใหม่ และการได้รับใบรับรองการปฏิบัติตามข้อกำหนดด้านสิ่งแวดล้อม (ECC) ที่จำเป็นมาก เงินช่วยเหลือทางเทคนิคที่แนบมานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อปรับปรุงความสามารถในการติดตามและการจัดการสิ่งแวดล้อมของ NPC ในปี 2545 รายงานภารกิจการประเมินการดำเนินงานของธนาคาร (OEM) ให้คะแนนโครงการ "ประสบความสำเร็จ"1 โดยกล่าวว่า MTTP มีความเกี่ยวข้อง มีประสิทธิภาพสูง มีประสิทธิภาพ และยั่งยืน นอกจากนี้ ยังพบว่าการออกแบบและอุปกรณ์เป็นไปตามมาตรฐานด้านสิ่งแวดล้อม โดยถือว่าการใช้งานและบำรุงรักษาอยู่ในระดับที่น่าพอใจ ไม่น่าแปลกใจเลยที่ OEM กล่าวว่าโครงการดังกล่าวมีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมและเศรษฐกิจและสังคมในระดับปานกลาง ซึ่งตรงกันข้ามกับรายงานปี 25452 . โดยตรง โดยกรีนพีซซึ่งเปิดเผยว่าตัวอย่างเถ้าลอยถูกนำมาจากโรงไฟฟ้าถ่านหินมาซินลอค และโรงไฟฟ้าถ่านหินอีกสองแห่งถูกปนเปื้อนด้วยองค์ประกอบที่เป็นพิษและอาจเป็นพิษรวมถึงสารหนู โครเมียม ตะกั่ว และปรอท ในแง่ของผลกระทบทางเศรษฐกิจและสังคม โครงการส่งผลกระทบโดยตรงต่อ 198 ครอบครัวหรือประมาณ 1,000 คนในบารังไกย์บานี นอกจากนี้ยังส่งผลกระทบต่อชุมชนที่ใช้ ลาวิส แม่น้ำ (ซึ่งพืชได้รับน้ำเพื่อระบายความร้อน) น้ำอุ่นจากอุปกรณ์ทำความเย็นจะเข้าสู่ .โดยตรง อ่าวยอน. ธนาคารกล่าวว่าคนเหล่านี้ได้รับการตั้งถิ่นฐานใหม่ในปี 2539 เมื่อสองปีก่อนการว่าจ้าง MTTP สิ่งที่ OEM ล้มเหลวในการรวมไว้ในรายงานคือความขัดแย้งของชุมชนที่เข้มแข็งต่อโครงการในช่วงระยะเวลาดำเนินโครงการตลอดจนการสร้างทหารในพื้นที่ ในปี 1994 ฟาเธอร์ เชย์ คัลเลน คอลัมนิสต์หนังสือพิมพ์ ซึ่งได้เห็นการประท้วงต่อต้านโครงการบางส่วนเล่าว่า NPC นั้นหมดหวังที่จะโน้มน้าวให้ผู้มีโอกาสเป็นผู้สนับสนุนทุนว่าโครงการนี้เป็นที่ยอมรับของสังคม ขณะที่ผู้ประท้วงรวมตัวกันส่งเสียงดังคัดค้านโครงการ และสมาชิกของคณะสงฆ์นำขบวนใต้แสงเทียนไว้ทุกข์การตัดต้นไม้และบังคับย้ายถิ่นฐาน NPC อ้างว่าพวกเขาตกลงกันเองกับผู้อยู่อาศัยโดยที่จริงแล้วต้องยื่นคำร้องต่อเจ้าของที่ดินและส่งจดหมายข่มขู่ Cullen ก่อนหน้า 19923 บทความรายงานว่าผู้คนในมาซินลอคคัดค้านโครงการนี้อย่างจริงจัง โดยระบุว่าสุขภาพของพวกเขาและของลูกๆ ของพวกเขาจะต้องถูกสังเวย ในขณะที่แผ่นดิน ทะเล และท้องฟ้าของพวกเขาจะปนเปื้อนและเป็นพิษ พวกเขาเริ่มรณรงค์จดหมายระหว่างประเทศถึงประธาน ADB Kimi Masa Tarumitzu และรัฐบาลผู้บริจาคของธนาคารเพื่อหยุดโครงการ นักบวชทั้งหมดของ Zambales ยังประณามโครงการนี้ว่าไม่ปลอดภัยต่อสิ่งแวดล้อม นายกเทศมนตรีเมืองมาซินลอค ซึ่งตอนแรกต่อต้านโครงการนี้ ได้รับเชิญจากประธานาธิบดีฟิเดล รามอส ในขณะนั้นให้เข้าร่วมการประชุมที่มาลากานังในช่วงกลางทศวรรษที่ 1990 หลังจากเยี่ยมชมทำเนียบประธานาธิบดี นายกเทศมนตรีเปลี่ยนตำแหน่งและหยุดต่อต้านโรงงาน รายงานอื่น4 กล่าวหาว่านายกเทศมนตรีเปลี่ยนตำแหน่งเพราะถูกประธานาธิบดีบังคับ ในที่สุดรามอสก็ใช้อำนาจฉุกเฉินของเขาในการสร้างโรงงานเพื่อแก้ไขปัญหาไฟฟ้าดับ 8 ชั่วโมงถึง 12 ชั่วโมงที่เกิดขึ้นเป็นประจำใน ลูซอน ในปี 2545 ไม่มีการต่อต้านจากชุมชนที่รุนแรงอีกต่อไป ในที่สุดโรงงานแห่งนี้ก็จ้างหนึ่งในผู้นำชุมชนเก่ามาเป็นหัวหน้าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย หนึ่งในผู้นำเยาวชนคนก่อนๆ ก็ทำงานให้กับโรงงานด้วยเช่นกัน ในปี พ.ศ. 2546 ADB ผ่านพระราชบัญญัติปฏิรูปอุตสาหกรรมพลังงานไฟฟ้าได้ผลักดันให้มีการแปรรูปอุตสาหกรรมพลังงานของฟิลิปปินส์ รวมทั้งโรงไฟฟ้าถ่านหิน Masinloc มอบหมายให้ขายโรงไฟฟ้าคือหน่วยงานแปรรูป, Power Sector Assets and Liabilities Management Corporation (PSALM) ในปี พ.ศ. 2547 โรงงานที่มีการโต้เถียงได้รับรางวัลจากผู้ชนะการประมูลคือ YNN Pacific Consortium of Malaysia ในทางกลับกัน กิจการร่วมค้าล้มเหลวในการวางเงินดาวน์ตามที่กำหนดเนื่องจากเป็นทุนไม่เพียงพอและไม่มีประสบการณ์ในอุตสาหกรรมไฟฟ้า ในเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2548 อาสาสมัครกรีนพีซชาวเยอรมันคนหนึ่งถูกชะแลงที่ใบหน้าและทุบตีโดยเจ้าหน้าที่ติดอาวุธของโรงงานมาซินลอค หลังจากที่เขาและนักเคลื่อนไหวคนอื่นๆ ถูกบังคับให้เข้าไปในบริเวณที่พักเพื่อจัดการชุมนุมประท้วงที่เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ ชาวนิวซีแลนด์และชาวฟิลิปปินส์บางคนได้รับบาดเจ็บเช่นกันเมื่อถูกเจ้าหน้าที่ขว้างก้อนหินใส่ ยามยังยิงเตือน NPC ปฏิเสธว่าไม่เคยเกิดการทะเลาะวิวาทอย่างรุนแรง เนื่องจากเป็นการแสดงความเสียใจต่อ “การไตร่ตรองล่วงหน้าอย่างผิดกฎหมายของนักเคลื่อนไหวของกรีนพีซ” ในเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2549 PSALM ประกาศว่าจะทำการประมูลโรงไฟฟ้า Masinloc อีกครั้งหลังจากการยกเลิกสัญญาซื้อขายสินทรัพย์กับ YNN Pacific Consortium ผลกระทบของโครงการ ​ ด้านสิ่งแวดล้อม ถ่านหินเป็นเชื้อเพลิงฟอสซิลที่สกปรกที่สุดและใช้คาร์บอนมากที่สุด โดยปล่อยคาร์บอนต่อหน่วยพลังงานมากกว่าน้ำมัน 29% และมากกว่าก๊าซ 80% เป็นหนึ่งในผู้สนับสนุนชั้นนำในการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ ซึ่งเป็นภัยคุกคามด้านสิ่งแวดล้อมที่ใหญ่ที่สุดเพียงปัญหาเดียวที่โลกกำลังเผชิญอยู่ในปัจจุบัน นอกจากนี้ จากการศึกษาของคณะกรรมาธิการยุโรปในปี 2546 เกี่ยวกับการผลิตไฟฟ้าประเภทต่างๆ พบว่าโรงไฟฟ้าที่ใช้ถ่านหินเป็นเชื้อเพลิงมีต้นทุนภายนอกสูงสุด ค่าใช้จ่ายภายนอกเกิดขึ้นเมื่อผลกระทบของโครงการ เช่น ความเสียหายต่อสุขภาพของมนุษย์ ไม่ได้รับการพิจารณาหรือชดเชยอย่างเต็มที่โดยโรงไฟฟ้าเช่น Masinloc ตัวอย่างขี้เถ้าที่นำมาจากโรงไฟฟ้าที่ใช้ถ่านหินเป็นเชื้อเพลิงของฟิลิปปินส์ เช่น มาซินลอค ทั้งหมดเผยให้เห็นการมีอยู่ของปรอท—สารพิษที่ทำลายระบบประสาท สารหนู—สารก่อมะเร็งที่รู้จัก เช่นเดียวกับสารอันตรายตะกั่วและโครเมียม5 ประชากร/ชุมชนที่เป็นโฮสต์ เช่นเดียวกับในมาซินลอค มีความเสี่ยงต่อสุขภาพดังกล่าว รายงานนี้ขัดแย้งกับคำกล่าวของธนาคารที่ว่าผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมของ MTPP นั้นอยู่ในขอบเขตที่กำหนดโดยกรมสิ่งแวดล้อมและทรัพยากรธรรมชาติ (DENR) ในทำนองเดียวกัน มีรายงานการฟอกขาวของแนวปะการังรอบโรงงานถ่านหินในมาซินลอค ทางสังคม เมื่อ NPC พัฒนาและดำเนินการตามโปรแกรมการตั้งถิ่นฐานใหม่ร่วมกับ เทศบาล ของ Masinloc ธนาคารยังไม่มีนโยบายการตั้งถิ่นฐานใหม่โดยไม่สมัครใจ ส่งผลให้เกิดปัญหาหลายประการที่ OEM แนะนำให้แก้ไขทันที ได้แก่ (๑) ขาดน้ำดื่มที่จุดตั้งถิ่นฐานใหม่ (2) ขาดโอกาสในการทำงานและลดรายได้ให้กับครัวเรือนที่พลัดถิ่นบางส่วน (3) การโอนกรรมสิทธิ์ให้กับครอบครัวที่ได้รับผลกระทบล่าช้า และ (4) ข้อพิพาทเกี่ยวกับการชดใช้จำนวนเงิน A 1999 บาลิก กาลิกาสัน ออนไลน์6 รายงานว่าชาวนามาซินลอคผู้พลัดถิ่นได้รับประโยชน์มากมายจากการทำนาและมะม่วงมาก่อน เพียงพอที่จะส่งลูก ๆ ของพวกเขาไปเรียนในวิทยาลัย อา สมาชิกคณะกรรมการจังหวัดซัมบาเลสอ้างว่าผลผลิตผลไม้ลดลง 1/3 นับตั้งแต่โรงงานเริ่มดำเนินการ หลายคนยังมีชีวิตที่ยั่งยืนจากการตกปลา ปัจจุบันการจับปลาของพวกมันมีน้อยและ Bangus (ปลากะพง) ได้หายไป ชาวประมงรายหนึ่งกล่าวว่าปลาที่จับได้ลดลงจากร้อยละ 50 เหลือเพียงร้อยละ 10 ในขณะเดียวกัน เจ้าหน้าที่ของ Barangay Bani กล่าวว่า MTPP ล้มเหลวในการจัดหางาน ขณะเดียวกันก็ได้รับความเสียหาย โอยอน อ่าว. พวกเขาไม่มีรายได้จากสาหร่ายที่ค่อยๆ ฆ่าตายโดยน้ำร้อนที่มาจากโรงไฟฟ้าถ่านหิน การละเมิดนโยบายการปกป้องของ ADB ​ สิ่งแวดล้อม ในรายงาน OEM นั้น ADB ยอมรับว่าการผลิตไฟฟ้าจากถ่านหินโดยทั่วไปมีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมที่สำคัญในรูปแบบของการปล่อยมลพิษ การปล่อยน้ำหล่อเย็นและน้ำเสีย และการจัดการเถ้า ได้เน้นย้ำว่า การปกป้องสิ่งแวดล้อมได้รับการรวมไว้อย่างดีในการออกแบบโครงการ เช่น การควบคุมและติดตามการปล่อยมลพิษรูปแบบต่างๆ ที่อยู่ภายในมาตรฐานที่กำหนดโดย DENR มีรายงานว่าโรงงาน Masinloc พยายามควบคุมการปล่อยก๊าซซัลเฟอร์ไดออกไซด์และไนโตรเจนไดออกไซด์ มันติดตั้งเครื่องตกตะกอนไฟฟ้าสถิตหรือ ESP ซึ่งธนาคารกล่าวว่ามีประสิทธิภาพในการกำจัด 99.5 เปอร์เซ็นต์ ​ อย่างไรก็ตาม ตัวอย่างเถ้าลอยที่วิเคราะห์โดยห้องปฏิบัติการวิจัยกรีนพีซใน สหราชอาณาจักร แสดงระดับปรอทที่มีนัยสำคัญ ซึ่งเกือบจะยกเว้นอุปกรณ์ควบคุมมลพิษ เถ้าจากโรงงานมาซินลอคมีสารหนู ตะกั่วและโครเมียมอยู่ด้วย เถ้าลอยอาจก่อให้เกิดอันตรายต่อสิ่งแวดล้อมเนื่องจากมีการผลิตในปริมาณมาก เช่นเดียวกับองค์ประกอบที่เป็นพิษที่พวกมันมีอยู่นั้นจะถูกชะล้างออกสู่สิ่งแวดล้อมในบริเวณใกล้เคียง อนุภาคเถ้าลอยที่มีขนาดเล็กมากและไม่ถูกจับโดยอุปกรณ์ควบคุมมลพิษก่อให้เกิดอันตรายเพิ่มเติม เนื่องจากสามารถสูดดมเข้าไปในส่วนปลายของทางเดินหายใจในปอด และอาจส่งผลเสียต่อสุขภาพของมนุษย์ ในทำนองเดียวกัน อนุภาคที่ "หายใจได้" เหล่านี้อาจมีพิษมากกว่าเถ้าลอยโดยรวม กระบวนการบำบัดเพื่อลดปริมาณขององค์ประกอบที่เป็นอันตรายเหล่านี้ในเถ้าลอยจะส่งผลให้มีการผลิตของเสียเพิ่มเติม การใช้การเผาไหม้ถ่านหินอย่างต่อเนื่องเพื่อผลิตไฟฟ้าจะส่งผลให้เกิดการปล่อยองค์ประกอบที่เป็นพิษและอาจเป็นพิษต่อสิ่งแวดล้อมในอนาคต การตั้งถิ่นฐานใหม่และปัญหาอื่นๆ ส่วนภาคผนวกของ OEM ได้แจ้งปัญหาการตั้งถิ่นฐานใหม่มากยิ่งขึ้น การประเมินเพิ่มเติมของโปรแกรมการตั้งถิ่นฐานใหม่เผยให้เห็นประเด็นต่างๆ เช่น การขาดข้อมูลสำคัญเกี่ยวกับการวางแผนทางสังคมและการฟื้นฟูรายได้ การไม่มีพื้นฐานทางกฎหมายในการคำนวณค่าชดเชย และการศึกษาผลกระทบสิ่งแวดล้อมที่ไม่ได้รับการยืนยัน (EIS) ของสถานที่ย้ายถิ่นฐาน นอกจากนี้ ยังพบว่าพื้นที่ตั้งถิ่นฐานใหม่มีความเสี่ยงที่จะเกิดการพังทลายของดินและน้ำท่วมขัง NPC ยังล้มเหลวในการกำหนดความรับผิดชอบของสำนักงานและครอบครัวที่ได้รับผลกระทบในการวางแผน การนำไปใช้ การเฝ้าติดตาม และการประเมินโปรแกรมการตั้งถิ่นฐานใหม่ รายงานยังวัดผลกรณีการชดเชยเพิ่มเติมซึ่งถูกฟ้องและชนะโดยกลุ่มครอบครัวที่ได้รับผลกระทบจากการจัดการ MTPP NPC ได้ยื่นขอพิจารณาใหม่ ซึ่งขณะนี้อยู่ระหว่างการพิจารณาของศาลอุทธรณ์ของฟิลิปปินส์ ในส่วนของการสร้างทหารในพื้นที่นั้น อาสาสมัครกรีนพีซเปิดเผยว่ามีการส่งทหารไปก่อกวนสมาชิกในชุมชนแม้ในช่วงเวลาเช่นวันคุ้มครองโลก ที่นั่นมีช่วงเวลาที่บุคลากรทางทหารอาศัยอยู่ในพื้นที่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อได้รับอนุมัติจาก ECC ของโรงงาน ในขณะที่มีการปรึกษาหารือของชุมชนเกิดขึ้น ผู้เสนอก็มองข้ามข้อเท็จจริงที่ว่าชุมชนคัดค้านโรงงาน แม้ว่าชาวบารังไกย์บานีจำนวนมากจะได้รับการว่าจ้างจาก NPC ในระหว่างการก่อสร้าง MTPP แต่สัญญาการจ้างงานก็ไม่ประสบผลสำเร็จเมื่อเริ่มดำเนินการ ผู้ที่สมัครถือว่าไม่มีคุณสมบัติ มีการจ้างงานเพียงไม่กี่คนจากบารังไกย์บานีและมาซินลอค นายกเทศมนตรีเมืองมาซินลอคมีการแลกเปลี่ยนจดหมายกับ NPC หลายครั้ง เนื่องจากไม่ได้จัดลำดับความสำคัญในการว่าจ้างพนักงานโรงงาน แม้จะไม่ใช่ตำแหน่งทางเทคนิคก็ตาม ฝ่ายหลังชี้ให้เห็นว่า 57 เปอร์เซ็นต์ของคนงานของพวกเขามาจากซัมบาเลส ​ เจ้าหน้าที่ท้องถิ่นของ Masinloc ยอมรับว่าทีมตรวจสอบหลายภาคส่วน (MMT) ไร้ความสามารถ MMT ถูกจัดตั้งขึ้นเพื่อตรวจสอบทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับการดำเนินงานของโรงไฟฟ้า นายกเทศมนตรีเมืองมาซินลอคระบุว่า ไม่สามารถดำเนินการตรวจสอบได้จริง เนื่องจากขาดเงินทุน เขากล่าวว่าโรงไฟฟ้าถ่านหินเป็นเทคโนโลยีที่ล้าสมัยในโลกตะวันตกแล้ว เขาเสริมว่าประเทศต้องเพิ่มทรัพยากรโดยธรรมชาติ เช่น พลังงานความร้อนใต้พิภพและก๊าซธรรมชาติ บทเรียนที่ได้รับ ชุมชนที่มีโรงงานถ่านหินอย่างเช่นในมาซินลอคมักจะต้องแบกรับต้นทุนมหาศาลและผลกระทบที่เกิดจากการเผาไหม้ถ่านหินให้เป็นพลังงาน พบว่าโรงไฟฟ้าที่ใช้ถ่านหินเป็นเชื้อเพลิงของ Masinloc ผลิตเถ้าลอยที่ปนเปื้อนด้วยองค์ประกอบที่เป็นพิษและอาจเป็นพิษ แม้จะใช้เครื่องมือควบคุมมลพิษที่มีประสิทธิภาพสูง เช่น ESP แต่องค์ประกอบอันตรายที่มีอยู่ในอนุภาคเถ้าลอยและในรูปก๊าซก็จะถูกปล่อยสู่ชั้นบรรยากาศพร้อมกับก๊าซไอเสีย อนุภาคที่ปล่อยสู่สิ่งแวดล้อมโดยตรงด้วยก๊าซไอเสีย หรือผลจากการจัดเก็บเถ้าลอยไม่เพียงพอ ก่อให้เกิดภัยคุกคามต่อสุขภาพของมนุษย์และสัตว์ ​ สิ่งนี้สามารถหลีกเลี่ยงได้ผ่านการหยุดการเผาไหม้ถ่านหินและการนำเทคโนโลยีการผลิตที่ยั่งยืนมาใช้ เช่น การผลิตพลังงานแสงอาทิตย์และพลังงานลมเท่านั้น จากการศึกษาโดย เรา ห้องปฏิบัติการพลังงานทดแทนแห่งชาติตาม ศักยภาพของแหล่งพลังงานลมของฟิลิปปินส์สามารถจัดหามากกว่าเจ็ดเท่าของความต้องการพลังงานในปัจจุบันของประเทศ ในทำนองเดียวกัน พลังงานแสงอาทิตย์ที่มีอยู่อย่างมากมายของประเทศได้รับการจัดอันดับประสิทธิภาพที่สูงที่สุดในโลก ​ จากข้อมูลของกรีนพีซ ไม่จำเป็นต้องสร้างหรือขยายกำลังการผลิตไฟฟ้าจากถ่านหินใหม่เมื่อเผชิญกับแหล่งพลังงานหมุนเวียนใหม่ที่แทบไม่ได้ใช้ รัฐบาลฟิลิปปินส์และหน่วยงานด้านเงินทุน เช่น ADB ควรทำการตรวจสอบด้านสิ่งแวดล้อมอย่างเต็มรูปแบบของโรงไฟฟ้าถ่านหินที่มีอยู่ เช่น Masinloc เพื่อกำหนดขอบเขตความเสี่ยงที่ชุมชนเจ้าบ้าน เทศบาล เมือง และศูนย์ประชากรต้องเผชิญ พวกเขาควรตรวจสอบให้แน่ใจด้วยว่าต้นทุนภายนอกของถ่านหินนั้นมาจากแหล่งภายในโดยสมบูรณ์โดยผู้เสนอ และใช้นโยบายสิทธิพิเศษที่สนับสนุนพลังงานหมุนเวียนใหม่ ในแง่ของปัญหาการตั้งถิ่นฐานใหม่ ธนาคารและ NPC ควรปฏิบัติตามคำแนะนำของ OEM บางประการ การตั้งถิ่นฐานใหม่นั้นควรอยู่บนพื้นฐานของแผนปฏิบัติการที่มีระยะเวลาจำกัดของมาตรการที่จัดทำเป็นเอกสาร ตั้งอยู่บนพื้นฐานทางกฎหมายที่ถูกต้อง และการประเมินสถานการณ์ทางเศรษฐกิจและสังคมก่อนโครงการอย่างเหมาะสม NPC นั้นควรจัดหาสิ่งต่อไปนี้ให้กับครอบครัวที่ได้รับผลกระทบ: ระบบประปา กรรมสิทธิ์ที่ดินที่ค้างชำระมานาน และตลาดพื้นฐาน ​ ในส่วนของ ADB ควรจัดให้มีการกำกับดูแลเพิ่มเติมเกี่ยวกับประเด็นการตั้งถิ่นฐานใหม่ในระหว่างการดำเนินโครงการและดำเนินการติดตามการตั้งถิ่นฐานใหม่หลังการดำเนินการตามโปรแกรม ​ ----- เอดีบี “รายงานผลการตรวจสอบประสิทธิภาพของโครงการโรงไฟฟ้าพลังความร้อนสิบหก (Masinloc Thermal Power) (เงินกู้ 1042-PHI) ใน ฟิลิปปินส์." มะนิลา: ADB, 2002. กรีนพีซ. “การปล่อยก๊าซที่เป็นอันตรายจากโรงไฟฟ้าถ่านหินของฟิลิปปินส์: ปริมาณโลหะหนักและเมทัลลอยด์ของเถ้าลอยที่รวบรวมจากโรงไฟฟ้าถ่านหิน Sual, Mauban และ Masinloc ใน ฟิลิปปินส์." กรีนพีซ, 2002. คัลเลน, คุณพ่อ เชย์, สสจ. “Kimi Masa Tarumitzu และ Masinloc Power” Philippines Daily Inquirer, 14 กรกฎาคม 1992 Marasigan, Michael. “นายกเทศมนตรีสิ่งแวดล้อม” สื่อเคลื่อนที่ 11 ตุลาคม 2543 กรีนพีซ เซาท์อีสต์ เอเชีย. “นำภัยพิบัติมาสู่ชุมชน: โรงไฟฟ้าถ่านหินและ Mirant” 2005 "ฝันร้ายของถ่านหิน" บาลิก กาลิกาสันออนไลน์ ตุลาคม 2542 สัมภาษณ์กับแดนนี่ โอคัมโป นักรณรงค์กรีนพีซ พฤศจิกายน 2547

ธนาคารเพื่อการพัฒนาเอเชีย (ADB) การตรวจสอบโครงการ เอเชียกลาง | โขง | เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ | เอเชียใต้ โครงการปรับปรุงโครงข่ายถนน GMS ของการรถไฟในกัมพูชา ชื่อโครงการ โครงการปรับปรุงโครงข่ายถนน ​ หมายเลขโครงการ 41123-015 ​ วงเงินกู้ กองทุนพัฒนาเอเชีย $ 70.00 ล้าน ​ ประเทศ กัมพูชา ในเดือนธันวาคม พ.ศ. 2541 ธนาคารเพื่อการพัฒนาแห่งเอเชีย (ADB) อนุมัติเงินกู้ 40 ล้านดอลลาร์จากรัฐบาลกัมพูชาเพื่อฟื้นฟูพื้นที่ 105.5 กม ทางหลวงหมายเลขหนึ่ง (เรียกอีกอย่างว่า HW1) โครงการถนนมุ่งกระตุ้นเศรษฐกิจทั้งในประเทศและภูมิภาคด้วยการเร่งระดมคน สินค้าและบริการ ตามเอกสารของ ADB จะลดการพลัดถิ่นของชาวบ้านในท้องถิ่นโดยการปรับเส้นทางถนนและสร้างทางเลี่ยงเพื่อหลีกเลี่ยงพื้นที่ที่มีประชากรหนาแน่นส่งผลให้มีการย้ายบ้านไม่กี่ครัวเรือนภายในสถานที่ก่อสร้าง ปัญหา เอดีบีล้มเหลวในการป้องกันรัฐบาลกัมพูชาไม่ให้ย้ายที่อยู่อาศัยประมาณ 1,500 ครัวเรือนที่อาศัยอยู่ตามทางหลวงหมายเลข 1 ตามรายงาน รัฐบาลได้ลดค่าโครงสร้างที่ชาวบ้านเป็นเจ้าของและไม่ได้จ่ายค่าชดเชยที่เพียงพอแก่พวกเขาในการสร้างบ้านและฟื้นฟูวิถีชีวิตของพวกเขา ธุรกิจขนาดเล็ก เช่น แผงขายของตามถนน HW1 หยุดดำเนินการเมื่อเริ่มดำเนินการตามโครงการ กลุ่มท้องถิ่นกล่าวว่า มีชาวกัมพูชาประมาณ 1,000 คน แย่ลงเพราะโครงการนี้ นาฬิกาแม่โขง และ การอนุรักษ์และการพัฒนากัมพูชา (CDCam) ไซต์ผลกระทบเชิงลบของโครงการซึ่งรวมถึง: การสูญเสียที่ดินและสิ่งปลูกสร้าง สูญเสียการดำรงชีพ; ความเสียหายต่อครัวเรือนที่เป็นผู้หญิง คนพิการ และมีรายได้น้อย ค่าตอบแทนล่าช้าและเป็นหนี้; การสลายตัวของชุมชนและความไม่ลงรอยกันกับชุมชนเจ้าบ้าน และ การข่มขู่โดยเจ้าหน้าที่ กลุ่มท้องถิ่นกล่าวว่าผลกระทบด้านลบต่อความล้มเหลวของ ADB; โดยเฉพาะสำหรับแผนการตั้งถิ่นฐานที่ได้รับการอนุมัติและต่ำกว่ามาตรฐานที่เสนอโดยรัฐบาลที่ไม่สอดคล้องกับนโยบายและขั้นตอนของ ADB ครอบครัวที่ได้รับผลกระทบบางรายต้องรอเป็นเวลาห้าปีก่อนที่ ADB และรัฐบาลจะดำเนินการตรวจสอบการตั้งถิ่นฐานใหม่ การตรวจสอบยืนยันผลกระทบด้านลบของโครงการและการไม่ปฏิบัติตามนโยบายและขั้นตอนของ ADB และแนะนำการชดเชยให้กับครอบครัวที่ได้รับผลกระทบ ในปี 2549 หกปีหลังจากการย้ายถิ่นฐาน ในที่สุดหลายครัวเรือนได้รับค่าชดเชยสำหรับที่ดินและสิ่งปลูกสร้างที่สูญหาย แต่ตามรายงาน ณ เดือนเมษายน 2550 ชาวบ้านจำนวนมากยังคงประสบปัญหา เช่น การไม่ได้รับกรรมสิทธิ์ที่ดินเพื่อเป็นหลักประกันการถือครอง การระดมทุนเพื่อฟื้นฟูการดำรงชีวิต และหารายได้เพียงพอที่จะจ่ายดอกเบี้ยสูง เงินกู้ยืมที่เกิดจากการจ่ายเงินชดเชยล่าช้า ในทำนองเดียวกัน ประมาณ 200 ครอบครัวอ้างว่าพวกเขาไม่ได้รับค่าชดเชยสำหรับการสูญเสียที่ดินและสิ่งปลูกสร้างที่ยุติธรรมและเป็นธรรม ภาพถ่าย© Mekong Watch ​ อ่านการศึกษาอื่นที่เกี่ยวข้อง รายงานการสำรวจภาคสนามผลกระทบการตั้งถิ่นฐานใหม่ที่เกิดจากโครงการปรับปรุงถนนแห่งชาติภาคที่ 1 รายงานการสำรวจภาคสนาม ของผู้ได้รับผลกระทบจากโครงการปรับปรุงทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 1 - Neak Leung ไป บาเวต

ธนาคารพัฒนาเอเชีย (ADB) การตรวจสอบโครงการ เอเชียกลาง | โขง | เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ | เอเชียใต้ โครงการไฟฟ้าพลังน้ำ West Seti ชื่อโครงการ โครงการไฟฟ้าพลังน้ำ West Seti ​ หมายเลขโครงการ 41055-013 ​ ประเทศ เนปาล รายงานโครงการไฟฟ้าพลังน้ำ West Seti และ การละเมิดนโยบาย ADB โดย ยูกิ ทานาเบะ ​ โครงการไฟฟ้าพลังน้ำ West Seti เป็นโครงการเขื่อนขนาด 750 เมกะวัตต์ทางตะวันตกของเนปาล (ตั้งอยู่ในเขต Baitadi, Bajhang, Dadeldhura และ Doti) ซึ่งวางแผนโดยบริษัทสัญชาติออสเตรเลียอย่าง Snowy Mountains Engineering Corporation (SMEC) ค่าใช้จ่ายโครงการโดยประมาณอยู่ที่ 1.2 พันล้านดอลลาร์ และโครงการนี้คาดว่าจะได้รับเงินกู้และการค้ำประกันทางการเมืองจากธนาคารเพื่อการพัฒนาแห่งเอเชีย (ADB) สำนักงานค้ำประกันการลงทุนพหุภาคี (MIGA) ธนาคารเพื่อการส่งออกและนำเข้าแห่งประเทศจีน ธนาคารแห่งประเทศจีน สัญญาเช่าโครงสร้างพื้นฐาน และ Export Corporation (อินเดีย), Industrial Bank of China, China Export and Credit Insurance Corporation (SINOSURE) ไฟฟ้าที่ผลิตได้ทั้งหมดจะถูกโอนไปยังอินเดียโดย Power Trade Corporation (PTC) ในฐานะที่เป็นค่าภาคหลวง คาดว่า 10% ของไฟฟ้าที่ผลิตได้ (หรือเงินสดเทียบเท่า) คาดว่าจะมอบให้รัฐบาลเนปาล โครงการนี้อยู่ภายใต้หมวดหมู่ A ตามนโยบายสิ่งแวดล้อมของ ADB และรายงานการประเมินสิ่งแวดล้อม (EIA) ฉบับแรกได้ดำเนินการในปี 2542 ตามรายงานของ EIA 1,160 ครอบครัว (9,096 คน) จะต้องพลัดถิ่นเนื่องจากโครงการ การประเมินผลกระทบสิ่งแวดล้อมนี้อยู่ภายใต้การแก้ไขโดย SMEC และคาดว่าจะเผยแพร่ต่อสาธารณะ 120 วันก่อนการอนุมัติจากคณะกรรมการ ADB (คาดว่าจะได้รับการอนุมัติจากคณะกรรมการ ADB ในวันที่ 20 ธันวาคม 2550) 4 ระหว่างวันที่ 6 ถึง 15 กรกฎาคม 2550 Ratan Bhandari (น้ำและ สหพันธ์ผู้ใช้พลังงานแห่งเนปาล, WAFED) และ Yuki Tanabe (JACSES) ร่วมกันเยี่ยมชมพื้นที่ที่ได้รับผลกระทบจากโครงการไฟฟ้าพลังน้ำ West Seti (Deura, Mori Bagad, Lekam, Harada Khani, Dhungad, Talara และ Talkot) และสถานที่ตั้งถิ่นฐานใหม่ในเขต Kailali (Sandepani) ลามกี และนารายณ์ปูร์) มีการประชุมและสัมภาษณ์คนในท้องถิ่นมากกว่า 200 คน (ทั้งหมด) ในพื้นที่เหล่านี้ รายงานสั้นๆ นี้จัดทำขึ้นเพื่อระบุข้อกังวลของผู้คนเกี่ยวกับโครงการและการละเมิดนโยบายของ ADB ​ ข้อเท็จจริงและมุมมองต่อไปนี้เกิดขึ้นในการวิจัยภาคสนาม: การละเมิดการเปิดเผยข้อมูล: แม้ว่ารายงาน EIA ฉบับสมบูรณ์และแผนการตั้งถิ่นฐานจะแล้วเสร็จในเร็วๆ นี้ แต่ร่างรายงาน EIA และแผนการตั้งถิ่นฐานใหม่ไม่เคยถูกเปิดเผยต่อผู้ที่ได้รับผลกระทบในพื้นที่โครงการ นี่เป็นการละเมิดนโยบายการสื่อสารสาธารณะของ ADB อย่างชัดเจน (วรรค 78 และ 82) นอกจากนี้ ชาวบ้านในท้องถิ่นอ้างว่า SME C ปฏิเสธคำขอของเขาเพื่อให้ข้อมูลเกี่ยวกับปัญหาสิ่งแวดล้อมของโครงการที่มีอยู่ การให้คำปรึกษาไม่เพียงพอ: ADB กำหนดให้ผู้สนับสนุนโครงการจัดให้มีการปรึกษาหารือเพื่อให้ความคิดเห็นของกลุ่มที่จะได้รับผลกระทบจากโครงการได้รับการพิจารณาอย่างเพียงพอในการออกแบบโครงการและมาตรการบรรเทาสิ่งแวดล้อม (นโยบายสิ่งแวดล้อม ADB, 7 วรรค 63) อย่างไรก็ตาม ประชาชนที่ได้รับผลกระทบบ่นว่าเจ้าหน้าที่ของ SMEC อธิบายเฉพาะในการประชุมต่อเนื่องกับผู้ที่ได้รับผลกระทบเท่านั้น และผู้ได้รับผลกระทบไม่สามารถแสดงความคิดเห็นและตั้งคำถามเกี่ยวกับโครงการนี้ได้ นี่เป็นการละเมิดนโยบายสิ่งแวดล้อมของ ADB อย่างชัดเจน ไม่มีความยินยอมล่วงหน้าและแจ้งให้ทราบล่วงหน้า (FPIC): ผู้ได้รับผลกระทบส่วนใหญ่แสดงความกังวลและไม่เห็นด้วยกับโครงการไฟฟ้าพลังน้ำ West Seti ในความเป็นจริง ตะวันตก Seti Concern Group (คณะกรรมการที่ได้รับผลกระทบในพื้นที่ที่กว้างขึ้น) ได้ส่งจดหมายถึง Haruhiko Kuroda ประธาน ADB เมื่อวันที่ 15 กรกฎาคม เพื่อขอให้ ADB พิจารณาด้านการเงินของโครงการอีกครั้ง เป็นที่ชัดเจนว่าไม่มี “ความยินยอมล่วงหน้าและได้รับแจ้ง” ตามที่กำหนดไว้ในข้อเสนอแนะของคณะกรรมาธิการโลกว่าด้วยเขื่อน (ADB สนับสนุนข้อเสนอแนะ) การหลอกลวงเกี่ยวกับความยินยอมของประชาชน: คนในท้องถิ่นอ้างว่าได้ลงนามในรายชื่อผู้เข้าร่วมการประชุมกับเจ้าหน้าที่ของ SMEC อย่างไรก็ตาม เจ้าหน้าที่ของ SMEC ปลอมแปลงเอกสารนี้เป็นหลักฐานแสดงความยินยอมของประชาชนในโครงการ SMEC ล้มเหลวในการปฏิบัติตามมาตรฐานจริยธรรมขั้นพื้นฐานในโครงการนี้ การสูญเสียการดำรงชีวิต: ADB กำหนดให้ผู้สนับสนุนโครงการทำให้แน่ใจว่าอนาคตทางเศรษฐกิจและสังคมของผู้พลัดถิ่นโดยทั่วไปจะ "ดีเป็นอย่างน้อย" กับโครงการโดยที่ไม่มีโครงการ (ADB Involuntary Resettlement Policy, Para 34 (iii)) อย่างไรก็ตาม การทำมาหากินในพื้นที่ตั้งถิ่นฐานใหม่ในเขตไคลาลีในเตไรมีความแตกต่างอย่างมากจากที่อยู่ในพื้นที่จมน้ำ Terai เป็นพื้นที่ระนาบทางใต้และมีความหลากหลายทางชีวภาพน้อยกว่าพื้นที่ที่จมอยู่ใต้น้ำ ดังนั้นจึงมีความเป็นไปได้สูงที่ผู้ได้รับผลกระทบจะสูญเสียผลิตภัณฑ์จากธรรมชาติมากมาย เช่น พืชป่าที่รับประทานได้ ผลไม้ และน้ำมันพืช เป็นการยากที่จะปรับปรุงชีวิตของพวกเขาโดยปราศจากผลิตภัณฑ์จากธรรมชาติเหล่านี้ และนี่เป็นการละเมิดนโยบายการตั้งถิ่นฐานใหม่โดยไม่สมัครใจของ ADB การสลายตัวของชุมชน: ADB ต้องการให้ผู้สนับสนุนโครงการทำให้แน่ใจว่าผู้ตั้งถิ่นฐานใหม่เหล่านี้ถูกบูรณาการในเชิงเศรษฐกิจและสังคมในชุมชนเจ้าบ้าน เพื่อลดผลกระทบต่อความผูกพันในชุมชนโฮสต์ c ให้เหลือน้อยที่สุด อย่างไรก็ตาม ที่ดินสำหรับตั้งถิ่นฐานใหม่ในเขตไคลาลีในเตไรนั้นกระจัดกระจายอยู่ทั่วไป ดังนั้นจึงมีความเป็นไปได้สูงที่การขยายชุมชนจะเสียสมาธิ และนี่เป็นการละเมิดนโยบายการตั้งถิ่นฐานใหม่โดยไม่สมัครใจของ ADB ตามเว็บไซต์ของ ADB คาดว่าจะได้รับการอนุมัติจากคณะกรรมการ 10 คนในวันที่ 20 ธันวาคม 2550 อย่างไรก็ตาม ตามที่อธิบายไว้ข้างต้น มีการละเมิดนโยบายสิ่งแวดล้อมของ ADB หลายครั้ง นโยบายการตั้งถิ่นฐานใหม่โดยไม่สมัครใจ และนโยบายการสื่อสารสาธารณะ ตลอดจนข้อเสนอแนะของคณะกรรมาธิการโลกว่าด้วยเขื่อน และ เป็นการยากที่จะปฏิบัติตามข้อกำหนดเหล่านี้ส่วนใหญ่ภายในวันที่อนุมัติ ดังนั้น ADB ไม่ควรให้เงินสนับสนุนโครงการไฟฟ้าพลังน้ำ West Seti และแก้ไขปัญหาการขาดการพิจารณาทางสังคมและสิ่งแวดล้อมขั้นพื้นฐานแก่ผู้สนับสนุนโครงการ ตามเว็บไซต์ของ ADB คณะกรรมการคาดว่าจะอนุมัติในวันที่ 20 ธันวาคม 2550 อย่างไรก็ตาม ตามที่อธิบายไว้ข้างต้น มีการละเมิดนโยบายสิ่งแวดล้อมของ ADB มากมาย นโยบายการตั้งถิ่นฐานใหม่โดยไม่สมัครใจ และนโยบายการสื่อสารสาธารณะ ตลอดจนข้อเสนอแนะของคณะกรรมาธิการโลกว่าด้วยเขื่อน และเป็นการยากที่จะปฏิบัติตามข้อกำหนดส่วนใหญ่ภายในวันที่อนุมัติ ดังนั้น ADB ไม่ควรให้เงินสนับสนุนโครงการไฟฟ้าพลังน้ำ West Seti และแก้ไขปัญหาการขาดการพิจารณาทางสังคมและสิ่งแวดล้อมขั้นพื้นฐานแก่ผู้สนับสนุนโครงการ ​ ทรัพยากร: The Kathmandu Post, 20 พฤษภาคม 2550 The Himalayan Times Daily, 26 มิถุนายน 2550 Winrock International Nepal ศักยภาพในการสร้างรายได้ CDM จากไฟฟ้าพลังน้ำที่ส่งออกโดยโครงการไฟฟ้าพลังน้ำ West Seti http://www.adb.org/Clean-Energy/documents/ NEP-FS-West-Seti-Hydroelectric.pdf ADB, เอกสารข้อมูลโครงการ, http:// www.adb.org/Documents/PIDs/41055013.asp รายงานการประชุมเหล่านี้ได้รับการบันทึกเป็นภาษาเนปาลโดย West Seti Concerned Group ซึ่งเป็นคณะกรรมการที่ได้รับผลกระทบในวงกว้างและประกอบด้วยตัวแทน 28 คนจาก 4 อำเภอ. ADB, นโยบายการสื่อสารสาธารณะ, http:// www.adb.org/Documents/Policies/PCP/ default.asp ADB , นโยบายสิ่งแวดล้อม, http : // www.adb.org/Documents/Policies/Environment/ default.asp International Rivers Network, IRN and the World Commission on Dam, http: / / www.irn.org/wcd/ ADB, นโยบายการตั้งถิ่นฐานใหม่โดยไม่สมัครใจ, http:// www.adb.org/Documents/Policies/ Involuntary_Resettlement/default.asp ADB เอกสารข้อมูลโครงการ http://www.adb.org/Documents/PIDs/41055013.asp

ธนาคารพัฒนาเอเชีย (ADB) การตรวจสอบโครงการ เอเชียกลาง | โขง | เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ | เอเชียใต้ การฟื้นฟูระบบ GMS ของการรถไฟในประเทศกัมพูชา ชื่อโครงการ การฟื้นฟูระบบ GMS ของการรถไฟในประเทศกัมพูชา ​ หมายเลขโครงการ 37269-013 ​ วงเงินกู้ กองทุนพัฒนาเอเชีย 42.00 ล้านเหรียญสหรัฐ กองทุนโอเปกเพื่อการพัฒนาระหว่างประเทศ 13.00 ล้านเหรียญสหรัฐ รัฐบาลมาเลเซีย 2.80 ล้านเหรียญสหรัฐ ​ ประเทศ กัมพูชา ดิ การรถไฟหลวงกัมพูชา ได้ดำเนินการให้บริการหลายอย่างแล้ว รวมถึงที่พักผู้โดยสารที่เดินทางไปยังจุดหมายปลายทางต่างๆ ของประเทศกัมพูชา อันที่จริงผู้คนจำนวนมากที่ขึ้นรถไฟเป็นนักท่องเที่ยวที่ไปสีหนุวิลล์, 221.7 ห่างจากพนมเปญ กม. สถานที่แห่งนี้เป็นที่รู้จักในชื่อ กรองพระสีหนุ และเป็นที่นิยมสำหรับชายหาด เกาะเขตร้อน และป่าชายเลนของอุทยานแห่งชาติรีม อย่างไรก็ตาม มากกว่า 4,000 ครอบครัวยังคงอยู่ในสภาพที่ย่ำแย่ เนื่องจากขาดค่าตอบแทนที่มอบให้โดยธนาคารเพื่อการพัฒนาแห่งเอเชีย (ADB) และรัฐบาล ปัจจุบัน ครอบครัวจำนวนมากมีหนี้สินล้นพ้นตัวจนส่งผลให้ต้องจำนองบ้านที่ย้ายถิ่นฐานแม้ว่าจะไม่มีโฉนดที่ดินก็ตาม ผู้อยู่อาศัยที่ไม่เคลื่อนไหวจากปอยเปตไซต์ย้ายถิ่นฐาน 411.3 ห่างจากพนมเปญ กม. ใกล้ชายแดนกัมพูชาและไทยอย่างเศร้าใจว่าตอนนี้เธอกำลังขอ/รอเศษอาหารจากเพื่อนบ้านเพราะเธอไม่สามารถเลี้ยงตัวเองได้อีกต่อไป จากเอวลงไปเพียงลำพังและไม่ได้รับการสนับสนุนจากครอบครัว เธอเปรียบเทียบสถานการณ์ของเธอก่อนที่เธอจะไปที่ไซต์ย้ายตามที่เธอกล่าว "อย่างน้อยเมื่อฉันอยู่ที่เก่าฉันสามารถปลูกผัก, ข้าวโพด, พืชรากและ นั่นก็เพียงพอแล้วสำหรับฉันที่จะอยู่รอด วันรุ่งขึ้นฉันก็ทำแบบเดิมเพราะฉันผ่านไป…” นี่ไม่ใช่เรื่องใหม่สำหรับคนส่วนใหญ่ในพื้นที่ย้ายถิ่นฐาน นอกจากปัญหาเรื่องอาณาเขตของการย้ายถิ่นฐาน เช่น การเข้าถึงการคมนาคมขนส่ง การมีงานทำ หรือแหล่งรายได้และการดำรงชีวิตอีกทางหนึ่ง ไฟฟ้าและน้ำดื่มสะอาด สิ่งที่ทำให้ชาวกัมพูชา ครอบครัวที่ได้รับผลกระทบ "มีเอกลักษณ์" คือพวกเขาเป็นหนี้บุญคุณต่อหน่วยงานให้กู้ยืมและแม้แต่บุคคลต่างๆ บางครอบครัวถึงกับจำนองครั้งที่สองเพื่อชำระการจำนองครั้งแรก จนกระทั่งกลายเป็นวงจรอุบาทว์ นอกจากนี้ยังมีผู้ให้กู้นอกระบบซึ่งปล่อยให้ครอบครัวที่ได้รับผลกระทบยืมเงินโดยใช้แผนการตั้งถิ่นฐานใหม่เป็นหลักประกันทำให้สถานการณ์ยิ่งซับซ้อนมากขึ้น ส่งผลให้มีการเรียกร้องของประชาชนเกี่ยวกับคำมั่นสัญญาของรัฐบาลในการให้ 'โฉนดที่ดิน' หลังจากอาศัยอยู่ในพื้นที่ตั้งถิ่นฐานใหม่เป็นเวลา 5 ปี ผู้นำชุมชนจากสถานที่ตั้งถิ่นฐานแห่งหนึ่งกล่าวว่าครบกำหนดตั้งแต่ปี 2556 เพราะพวกเขาอาศัยอยู่ที่นั่นมาตั้งแต่ปี 2550 แต่เวลาผ่านไปสี่ปีแล้วยังไม่มีคำว่าชื่อที่ดิน เขายังอ้างว่าในส่วนของพวกเขาพวกเขาได้ติดตามอย่างขยันขันแข็งต่อกระทรวงการจัดการที่ดินการวางผังเมืองและการก่อสร้าง (MLMUPC) เกี่ยวกับเรื่องนี้แต่ไม่ได้รับการจัดการอย่างเหมาะสม แย่ที่สุดคือรู้สึกว่าการร้องทุกข์ของพวกเขากำลังถูกละเลย พ่อลูกสาม ใครคนเดียว แหล่งที่มาของรายได้กำลังขับรถแท็กซี่ไปรอบเมืองแทบจะไม่ได้ 100,823 KHR (ประมาณ 25$) ต่อวันและเขาต้องจ่าย 100,823 KHR (250$) ต่อเดือนสำหรับ 24,197,500 KHR (ประมาณ 6000$) ของเขา เรื่องเดียวกัน ผู้หญิงที่มีเงินประมาณ 4000$ และต้องจ่าย 200$ ต่อเดือน แหล่งรายได้ของเธอคือการผลิตผ้าขี้ริ้ว ซึ่งขายได้คนละ 2,016.45 KHR (50 ¢) ในหนึ่งวันพวกเขาสามารถทำชิ้นส่วนได้ระหว่าง 50-60 ชิ้น ซึ่งถ้าพวกมันจะทำงานไม่มีหยุดเป็นเวลา 12 ชั่วโมง สถานการณ์เงินกู้น่าเป็นห่วงว่า VisionFund กัมพูชา - ได้รับการสนับสนุนจากรัฐบาลออสเตรเลีย - ได้ดำเนินโครงการเพื่อช่วยบรรเทาปัญหาเงินกู้ของครอบครัวในไซต์การตั้งถิ่นฐาน 5 แห่ง แต่ VisionFund ได้ยุติโครงการและจะสิ้นสุดภายในปีนี้ (2016) ​ VisionFund Cambodia พบว่าครัวเรือนที่ได้รับผลกระทบมากที่สุดไม่ตรงตามข้อกำหนดหรือเกณฑ์คุณสมบัติในการเข้าร่วมโปรแกรม เกณฑ์คุณสมบัติรวมถึง- รายได้ที่เพียงพอต่อการผ่อนชำระรายเดือน ที่อยู่อาศัยอย่างต่อเนื่องในสถานที่ตั้งถิ่นฐานใหม่ ระดับหนี้ที่ไม่ควรจะสูงเกินไปจนสามารถฝึกหนี้ได้ภายในซองการเงินและ ความเต็มใจของผู้ให้กู้นอกระบบที่จะลงนามในสัญญา เมื่อถูกถามครอบครัวที่ได้รับผลกระทบเกี่ยวกับวิธีการแก้ไขหรือแก้ไขสถานการณ์อันเลวร้ายของพวกเขา พวกเขาขอให้รัฐบาลกัมพูชาและธนาคารเพื่อการพัฒนาแห่งเอเชีย (ADB) ช่วยเหลือพวกเขาในทุกวิถีทางที่ทำได้ ผู้นำชุมชนและคุณแม่ลูก 4 กล่าวเสริมว่าพวกเขา “ปฏิบัติตามคำแนะนำของรัฐบาล ADB และ Australian Aid ให้ย้ายถิ่นฐานเพราะพวกเขาได้รับสัญญาว่าชีวิตของพวกเขาจะดีขึ้น” และหน่วยงานเหล่านี้เป็นหน่วยงานที่พวกเขาไว้วางใจในตอนแรก แต่ หลังจากหลายปีของการต่อสู้และหาจุดจบ พวกเขาเหนื่อยเกินกว่าจะทำสิ่งเดิมซ้ำแล้วซ้ำอีก และยิ่งกลัวว่าลูกๆหลานๆจะเจอแบบเดียวกัน ตามจริงแล้ว เยาวชนส่วนใหญ่ในไซต์งานย้ายถิ่นฐาน มี หยุดการศึกษาโดยรับผิดชอบในการวางอาหารบนโต๊ะ

ธนาคารพัฒนาเอเชีย (ADB) การตรวจสอบโครงการ เอเชียกลาง | โขง | เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ | เอเชียใต้ พัฒนาขนส่งภาคใต้ ชื่อโครงการ พัฒนาขนส่งภาคใต้ ​ หมายเลขโครงการ 26522-013 ​ วงเงินกู้ กองทุนพัฒนาเอเชีย 90.00 ล้านเหรียญสหรัฐ ธนาคารเพื่อความร่วมมือระหว่างประเทศแห่งประเทศญี่ปุ่น (ODA) 180.00 ล้านเหรียญสหรัฐ ​ ประเทศ ศรีลังกา Southern Transport Development Project (STDP) The Southern Transport Development Project (STDP) is an ADB co-financed project, which includes the construction of a 128-km controlled-access expressway from Colombo to the southern city of Galle, which will link up with an existing coastal road in Matara. ADB is providing a US$ 90 million loan approved in November 1999 for 55 km of this expressway, with Japan Bank for International Cooperation (JBIC) providing funds for the rest of the stretch. The construction of the road aims to help catalyze economic growth in the southern region of Sri Lanka in general and reduce traffic and accidents on the coastal road. The number of houses to be destroyed under the Road Development Authority (RDA) plans has now reached 1300 before counting those in Akmeemana and Bandaragama. The estimate is for a further 600 at least from these two places which, when added, will be a total of 1700 houses to be destroyed, from the original consultants’ estimate of a maximum of 622 houses. The RDA has also put the road through highly productive paddy and home gardens rather than unused lands. Residents say that the RDA Officers do this so that they can sell or use the timber and the materials from the destroyed houses. Villagers say that the Government is being totally misled by the RDA. The Government position seems to be that the people are unaware of the ‘wonderful’ compensation package and that if they knew, they would give up their lands and homes. The villagers have been cheated and harassed by the RDA and are in no mood to co-operate with them. The ADB and JBIC are giving long term loans to cover the cost. Although the Bank insists that their guidelines for minimum house destruction be included in their contract with the government, so far it has not insisted that the RDA follow these same guidelines. The people feel that it is a duty of the Bank to protect them from Government Officers’ misdeeds. The public consultation that the EIA process has entirely broken down. In at least two places the Road is being run in areas where no Environmental Impact Assessment has been done. These are the biggest villages on the route. The saga of the Southern Transport Development Project starts in 1969 with the proposal of the RDA to link Colombo, the capital of Sri Lanka, with Matara, a major city in the southern province. However, the recent story starts with the RDA’s initiative in 1992 to fill the paddy fields from the southern end without any Environmental Impact Assessment (EIA). However, this was abandoned due to pressure from environmental groups to comply with the law. This issue popped up again in 1994 with the newly elected regime laying six Foundation Stones along the trace identified by the RDA through aerial photographs. This process is known as an RDA trace. This was again abandoned due to pressure to produce an EIA under the local regulations. The main reason for this radical approach was because it was discovered that the lack of development in the Southern Province was one of the reasons for the youth uprising in the southern part of Sri Lanka in 1972 and 1988. Since 1996, the RDA studied the road trace together with the ADB consultants, and an EIA report was published in 1999. During these assessments, ADB consultants identified a separate trace which is called the ADB Trace. As a compromise, the two traces were merged into the so-called Combined Trace. The Central Environmental Authority (CEA), however, imposed certain conditions after having two public hearings and one condition was to change the trace in Bandaragama (in the western part of the road) and in the Koggala area (in the southern part of the road) in order to protect the two big wetlands known as Bolgoda and Koggala. An EIA was completed for a three-kilometer corridor, but when the trace was changed it jumped beyond the corridor. The RDA started its implementation without studying the changed traces, violating the ADB policies and Sri Lankan environmental laws. They also denied newly affected people from participating in the EIA process. According to the affected people, more than 40 kilometers of the road was not in the studies. Also, the CRP initially found 72% of the new trace is out of the scope of the documents presented to the ADB for approval. Since 1999, affected people have been appealing to the Human Rights Commission, the Sri Lanka Court of Appeals, and the Supreme Court of Sri Lanka. At the beginning of 2004, the Sri Lankan Supreme Court decided that these communities’ human rights have been violated and ordered the RDA to pay Rs. 75,000 as compensation for each person. However, the Supreme Court did not intervene to change the Appeals Court’s decision not to change the road trace. These affected persons finally went to the United Nations Human Rights Commission in 2004 and the decision is still pending up to now. ADB INSPECTION CLAIMS In 2001 eleven complaints were made to the ADB’s Inspection Panel. However, they were rejected by the Inspection panel on different technical grounds. ADB REJECTS INSPECTION REQUEST! ADB Management responded to the Gama Surakeema Sanvidhanaya (GSS) complaint on February 11, 2002, dismissing the allegations as unfounded and not attributable to the Bank. The Bank claimed that the allegations against the ADB were not supported by sufficient evidence and that the GSS failed to demonstrate “direct and material adverse effect caused by ADB.” On April 15, the villagers of Gelanigama received word that their Inspection Request had been rejected by the ADB. GSS maintains that the grounds for the Bank’s response are incorrect, and have promptly conveyed this to the Bank. GSS also feels that the Bank management’s response was extremely legalistic and showed little sense of duty or regard for the Requesters. Affected communities from Kahatuduwa, Gelenigama, and Akmeemana have filed separate requests from Inspection at the ADB. The first of four Requesters — Gama Surakeema Sanvidhanaya (GSS) – filed a formal complaint in August 2001, addressed to ADB President Tadao Chino. In order to send the actual Inspection Request, the community of Gelanigama had to ask for the ADB to send them the policies relevant to the project. These policies were not available in the community’s local language and due to the lack of resources. DEMONSTRATIONS On 14 March 2002, villagers from all along the planned route of the Southern Expressway Matara came to Colombo to protest against the building of the road. They came to show the Asian Development Bank (ADB) and Japan Bank for International Cooperation (JBIC), who are the main financiers of the road, how much they are suffering because of the road project. Hundreds of people from 12 villages — Akmeemana in the South, Kurundugaha-hatekma, Bandaragama, Polgasovita, Galanigama, Palpola, Gamagoda, Dodangoda, Pantota, Elpitiya, Etkadura, Kokmadoowa, Sultanagoda — are angry with the way the Road Development Authority (RDA) had thrown aside the original project plans as a result of alleged influenced by the past Government to make the road avoid the land of Government ministers and friends. This campaign was organized by the Sri Lankan Working Group on ADB. ADB ACCOUNTABILITY COMPLAINTS Affected People lead by the Joint Committee of the Affected people, with the assistance of the Sri Lankan Working Group on ADB, NGO Forum on ADB, Bank Information Center, Environmental Defense, Friends of the Earth Japan, Oxfam Australia, etc., made the complaint to the ADB’s Special Project Facilitator in 2004. Although it was accepted the consultation process was failed during the mediation stage. As a result of the complaints made to the Compliance Review Panel, the review was conducted and the Board of Directors of the Asian Development Bank approved the Compliance Review Panel (CRP) report and its recommendations on 12 July 2005. The ADB’s Compliance Review Panel, which was established under its new accountability mechanism in 2004, conducted a series of visits and consultations and found that there were many violations of the ADB policies during the design and implementation of the project. The CRP initially found that 72% of the road is out of the scope of the initial project design. Southern Transport Development Project Documents THE WRATH OF THE GODS: DREAM ROAD TURNED INTO A DISASTER! 22 June 2007, Sri Lanka – Centre for Environmental Justice (CEJ) Sri Lanka claims that the ADB, Japan Bank for International Cooperation (JBIC) , and/or the Sri Lankan Government were unable to implement the STDP in an environmentally and socially sound manner. It says in its monitoring report that the supposed-to-be “Dream Road” for the Sri Lankans has only caused many sufferings to them. ADB MANAGEMENT DID NOT COMPLY WITH CRP REPORT 12 July 2006, Manila – After having the monitoring investigation on the Southern Transport Development Project (STDP) in Sri Lanka on June 2006, the ADB Compliance Review Panel reports that the ADB management has not complied with most of the proposed remedial action in the CRP report prepared in July 2005 to solve the problems of the STDP. The CRP finds that ADB’s implementation of the general and project-specific remedial actions have resulted in some progress in complying with the Board’s remedial actions and bringing the project into compliance. ​ The report issued by the CRP on the 11th of July 2006 stated that “Management has complied with 3 recommendations and partially complied with 6 specific recommendations. However, Management has not complied with three General Recommendations and seven Specific Recommendations.” The Panel reports that “some of the affected people remain dissatisfied with specific impacts of the project. There are many potential reasons for these objections, ranging from highly specific issues such as construction-related cracks in buildings to broad anxieties related to the disruption of cultural norms such as the integrity of extended families in landholdings of historical significance.” ​ The Panel states that they are “concerned about allegations of discrimination to affected people for having filed claims with the ADB Accountability Mechanism. The Panel cannot confirm these allegations, but the Panel hopes that all stakeholders in the project are equally committed to transparency and participation, with full redress of valid complaints.” INDEPENDENT REPORT ON STDP A report on the ADB-funded Southern Transport Development Project (STDP) prepared by Bank Information Center (BIC), NGO Forum on ADB, and Center for Environmental Justice-Sri Lanka is now available on Forum website. GREEN MOVEMENT SRI LANKA PROVIDED HELPFUL FACILITATION DURING THE SITE VISITS. STDP is the first case that was fully processed in 2005 by ADB’s new Accountability Mechanism. This report documents the status of the Project’s Resettlement Implementation Plan (RIP) and the Course of Action (CoA). It was developed after a three-day site visit (May 18-20, 2006) conducted by Avilash Roul of Bank Information Center, Hemantha Withanage of NGO Forum on ADB, and Dilena Pathragoda of Center for Environmental Justice and the staff of the Green Movement Sri Lanka. The Team found that several resettlements and rehabilitation related provisions are outstanding and implementation of the Board-approved Course of Action is delayed. The report served as an input for the first Monitoring Visit of the ADB’s Compliance Review Panel (May 31-June 8) and is being shared with ADB Board and Management. ◄ 1 / 1 ► Please reload

ธนาคารเพื่อการพัฒนาเอเชีย (ADB) การตรวจสอบโครงการ เอเชียกลาง | โขง | เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ | เอเชียใต้ โครงการชลประทานฝั่งขวา Chashma ชื่อโครงการ โครงการชลประทานฝั่งขวา Chashma ​ หมายเลขโครงการ ค.ศ. 19119 ​ วงเงินกู้ กองทุนพิเศษญี่ปุ่น 575.00 ล้านเหรียญสหรัฐ ​ ประเทศ ปากีสถาน Chashma Right Bank Irrigation Project (CBRIP) The Chasma Right Bank Irrigation Project (CBRIP) was approved by the Asian Development Bank (ADB) in December 1991. It involves the construction of a 274-kilometer canal along the Indus River that will run through two districts in Punjab and Northwest Frontier provinces. According to the Bank, it will irrigate 606,000 acres of land in D.I. Khan and D.G. Khan Districts in central Pakistan. The project primarily aims to provide a dependable perennial irrigation supply, ensure efficient distribution water, and provide necessary drainage and flood relief. Aside from the main canal, 72 distribution canals, 68 cross-drainage structures, and 91 bridges will be constructed. However, the local community held massive protests citing the following complaints: (1) lack of comprehensive and participatory socio-economic, cultural and environmental project assessments; (2) project-induced flooding and resettlement; (3) forced and illegal land acquisition and compensation; (4) lifestyle disruption, in-migration and disintegration of community networks and support systems; (5) termination of traditional irrigation system; (6) project management, irregularities and corruption; and (7) adverse social impacts. The implementation of the project has been problematic. Due to numerous delays, the project incurred cost overruns. The project cost has ballooned to Rs17,000 million from the original Rs1,570 million. With only 15 percent of the project completed in 1999, there were already extensive delays and cost overruns. (Chasma Struggles, 2003) The project was due for completion in December 2002, but until now the project is not yet completed. ENVIRONMENTAL AND SOCIAL IMPACTS According to villagers, the construction of CRBIP has interrupted the natural flow of the floodwater that resulted in massive flooding in the west side of the main canal and in the riverine belt of the Indus River. They attribute the increased ferocity of the flooding to the disruption of kohi nullah (hill torrent streams). The 274-kilometer main canal cuts through the flow of more than 150 natural hill torrents which come from the mountain range. In addition, some of the flood carrier channels (FCCs), which were built to redirect water flows from these torrents to the main canal or channel the water to the eastern side of the canal (which includes the riverine belt), were also blocking certain hill torrents. Some hill torrents end abruptly before reaching the river, while other torrents were combined into a single channel, increasing the amount and force of water that resulted in massive erosion and silt deposition. (Shanon Lawrence & Mishka Zaman, 2004) On the eastern side of the Chasma canal, the destructive project-induced flooding broke through the mud banks and dumped water into fields that were still planted with the cotton crop. Many huts and mud settlements collapsed or were damaged by the flood. (Lawrence & Zaman, 2004) This resulted in a loss of income and food insecurity. On the west, farmlands remained under floodwater for months. Villagers attribute this to the faulty design of the project. The canal and the embankments have blocked the floodwater from running towards the river on the eastern side. The villagers submitted petitions about the flood damages. However, local officials, elected council members nor the Grievance Redress and Settlement Committee (GRSC) conducted a comprehensive survey of flood-related damages caused by the project. The strong flood also eroded the surrounding hills that serve as a protective barrier between the hill torrent and villages. It also eroded and degraded acres of arable land. Grazing land was also inundated that resulted in the selling of livestock. Drinking water schemes and tube wells were also washed away by the destructive flood. Villagers fear the coming rainy season from March to April that could lead to more flooding disasters. Farmers were reluctant to plant the next seasonal crop for fear of suffering additional crop losses and accruing more debt. This led to the loss of income. Farmers also have to hire tractors and other equipment to level and plow the soil in the fields that cracked and hardened under floodwater. (Lawrence & Zaman, 2004) During floods, the mobility of the villagers was restricted. Some villages were not able to access essential social facilities such as hospitals. The floods also forced men to migrate to cities as day laborers to earn enough income to feed their families. Floods increased women’s labor. Now, women have additional burdens due to loss of livelihoods and income caused by floods. Destruction of drinking water schemes has also forced women to walk a longer distance to fetch water, dramatically increasing their workloads. Due to the destruction of potable water supply, women have to work double-time to care for their young children afflicted with a stomach illness, causing more pressure to their time and meager finances. SAFEGUARD POLICY VIOLATION ENVIRONMENT POLICY The project was erroneously classified as Category B despite it being large-scale irrigation and water management. According to the Panel, no initial environmental examination (IEE) was produced prior to the conduct of a feasibility study. Further, the environmental impact assessment (EIA) was not completed before the approval of the loan. (ADB Compliance Panel Report, 2004) By not making a full appraisal of the probable impact of the project, the ADB failed to identify the project’s environmental impacts and neglected to incorporate provisions in the loan agreement warranting the implementation of mitigating measures against adverse environmental impact. Further, the Bank failed to secure the required funding for identified mitigating measures. (CRP, 2004) For more than 10 years, the Environmental Management Plan (EMP) for CRBIP has not been implemented, nor has a Hill Torrents Management Plan (HTMP) been produced. HTMP serves as a guide flood management based on the traditional “rowed-kohi” system. (Lawrence & Zaman, 2004) The Panel said that “there are still no satisfactory plans or financial arrangements in place for securing the implementation of the plan. Moreover, there has been no adequate process that has enabled the informed and meaningful participation of affected communities of the project area in the implementation of the EMP.” (CRP, 2004) According to the Panel, the ADB failed to sufficiently understand and address problems relating to flooding; the use of agricultural chemicals; forests and grazing lands; water-logging and salinity; and possible pollution and waste management issues. INVOLUNTARY RESETTLEMENT POLICY No Resettlement Action Plan has been prepared for those who were moved even though land acquisition began more than seven years ago. (Lawrence & Zaman, 2004) The resettlement of villagers affected by flooding was not anticipated during the project approval in 1991. The need for resettlement was only identified in 1994; actual resettlement was only conducted in 2001. (Panel Report, 2004) The Panel Report concluded that no resettlement plan was ever prepared which is a clear violation of ADB policy. The Bank also failed to include the necessary provisions in the loan agreement and budget for a resettlement program. The Panel also said that affected groups were not consulted in the valuation of their assets, nor the ADB provided compensation to protect the interests of the poorest affected persons by the CRBIP. The Panel further stated that the ADB did not take action to assess accurately the need for resettlement plan after flood risk was identified in 1994; no resettlement plan was prepared. The Panel said that a resettlement program did not become part of the 1999 Loan Agreement on supplementary financing for CRBIP. Further, it said that the ADB did not conduct proper consultation with the affected people in the decision-making and valuation of their assets. The Panel said that the Bank violated the rights of the affected people to be informed. Many villagers still face the threat of flooding. No new houses were built for the displaced families. Nor proper compensation and rehabilitation of the community were conducted by the ADB to ensure that the resettled families’ living conditions would be restored. (CRP, 2004) INDIGENOUS PEOPLES POLICY According to the Panel, the feasibility study and appraisal document do not address the issues on the rights of tribal/ethnic minorities, cultural integrity, and traditional land use control. (CRP, 2004) This can be seen in the disruption of the kohi system by the project. Also, the Panel stated that the ADB has never made an attempt to apply its Indigenous Peoples Policy and Instructions to the project. It said that the Bank did not come up with any analysis regarding indigenous peoples for this project based on Pakistani Law and the Bank’s policy. Nor a consultative process was done in this regard. The Panel said that it did not find any evidence that specific measures were taken by the Bank to address problems or issues that concern ethnic or cultural identity. (CRP, 2004) --- Asian Development Bank. “Executive Summary of Panel’s Report.” Report and Recommendation of the Board Inspection Committee to the Board of Directors on the Request for Inspection on Chasma Right Bank Irrigation Project (Stage III) in the Islamic Republic of Pakistan. July 2004. Chasma Struggles. Chasma Irrigation Project. 2003. (www.chasma-strugles.net/project/index#concerns) Lawrence, Shanon and Zaman, Mishka. NGO Visit to the Asian Development Bank’s Chasma Right Bank Irrigation Project (CRBIP) in Pakistan: Trip Report. December 2003. Chashma Right Bank Irrigation Project Documents NGOs report faulty project design (December 2002) Mushtaq Gadi of SUNGI Development Foundation and CRBIP Affectee Javid Iqbal visited CRBIP site 10-14 in December 2002 and reported mistakes in project design and preparation that have significant and destructive impacts on communities: “Lack of comprehensive and participatory social, cultural and environmental impact assessment in the case of Chashma Right Bank Irrigation Project (CRBIP) plays a key role in suppressing and displacing the requisite knowledge of adverse impacts of the project. However, this situation politically benefits the Water and Power Development Authority (WAPDA) and the Asian Development Bank (ADB) and provides them the opportunity to avoid taking the responsibility for the havoc, which they have created in the name of development. Some mistakes committed in the project design preparation and implementation are stupidly unjustified, though they have significant destructive consequences for the security of life, livelihoods, and ecology in the area.” AFFECTED COMMUNITIES FILE FULL INSPECTION CLAIM (NOVEMBER 2002) Affected persons of the Chashma Right Bank Irrigation Project (CRBIP) Stage III, filed an inspection claim to the ADB’s Board Inspection Committee (BIC) on November 19, 2002. Following are the major concerns of the project affectees: Lack of comprehensive and participatory socio-economic, cultural and environmental project assessment; Flooding and resettlement; Changes in project design, supplementary financing, and full project reappraisal; Forced and illegal land acquisition and compensation; Lifestyle disruptions, in-migration and disintegration of community networks and support systems; and Adverse environmental impacts. Complainants claim that the ADB did not comply with its own policies and procedures viz: Incorporation of Social Dimensions in Bank’s Operations Guidelines for Social Analysis for Development Projects Environmental Considerations in Bank’s Operation Policy on Involuntary Resettlement Policy on Indigenous Peoples Operational Procedures on Supplementary Financing of Cost overruns of Bank-Financed Projects (OM 32 BP/OP and OM 13/OP) Policy on Benefit Monitoring and Evaluation. Inspection claimants are Mr. Zafar Iqbal Lund (Hirak Development Center, D.G. Khan; Mr. Ahsan Wagha, Damaan Development Organization, D.G. Khan; Mr. Khadim Hussain, Action Aid-Pakistan, Islamabad; Mr. M. Nauman, Creed Alliance, Karachi; Mr. Shafi Qaisrani, Chashma Affectees Committee, D. G.Khan; and Mr. Mushtaq Gadi, SUNGI, Islamabad. CHASMA AFFECTEES STAGE PROTEST RALLY (OCTOBER 2002) Chasma affectees staged a protest rally against the highhandedness of local district administration and Water and Power Development Authority (WAPDA) and violation by ADB of its own policies and procedures in Dera Ghazi Khan on October 4, 2002. The affectees warned that a mass movement will be launched against them if they failed to ensure immediate redress of their grievances. They demanded the following: allotment of land against the land acquired from them by WAPDA land valuation according to market rates; resettlement and rehabilitation of the affectees accountability of the ADB and WAPDA staff elimination of corruption and commission mafia in the project. More than 500 project affectees, peasant councilors and the representatives of political parties and NGOs joined the rally organized by Chashma Mutasereen Committee (CMC) and Chashma Right Bank Canal (CRBC) Area Organization. ​ ADB POSTPONES DIALOGUE TO MARCH 2002 (SEPTEMBER 2001) Due to the September 11 attacks in the US, ADB reset its CRBIP mission and multi-stakeholder dialogue –originally scheduled for September 2001 — to March 2002. Affectees had been unhappy with this latest development as many of the problems brought about by the project have yet to be resolved, even as the project nears completion. ADB releases draft consultants’ report (September 2001) ADB consultants from Consensus-Building Institute released a discussion paper prepared for the multi-stakeholder dialogue on CRBIP III slated for September. Chasma affectees and civil society groups were unhappy with the report, however, citing that many of their concerns have not been addressed. These include negative environmental impacts, overestimation of economic returns, flaws in project design, and decision-making processes. ADB consultants to assess CRBIP social impacts (July 2001) ADB contracted the services of the US-based Consensus-Building Institute (CBI) in July 2001 to undertake an “independent and neutral process” of social assessment for CRBIP III and initiate a multi-stakeholder dialogue. The Social Assessment Team consists of Dr. Adil Najam (senior consultant, CBI) and Syed Ayub Qutub (President, Pakistan Institute of Environment-Development Action Research). An initial fact-finding mission will be undertaken in August and a draft report prepared for discussion at a multi-stakeholder workshop in September. Consultants will visit Islamabad, Lahore, Peshawar, and the project area in DI Khan. Aside from project affectees, the consultants’ team will meet with government officials and other stakeholders, including ADB staff and SUNGI/DAMAAN. Chasma affectees earlier demanded that WAPDA arranges a CRBIP workshop with various stakeholders to develop and mutually agreed on the work plan for regular engagement between the affectees and WAPDA and a code of conduct for the latter. (see consultants’ TOR and schedule of ADB mission) FORUM NETWORK ENDORSES DEMANDS OF CHASMA AFFECTEES (APRIL 2001) Some twenty-two (22) NGO participants at the FORUM-organized Regional Strategy Meeting of Asian NGOs on ADB Advocacy in April 2001 in Subic, Philippines endorsed an “Initial Charter of Demands” presented by Wasim Wagha, a representative of the local NGO DAMAAN. The participants also signed a letter in support of the Chasma affectees, which Wagha also presented at subsequent meetings with various ADB officials at the Bank’s Headquarters in Manila. AFFECTEES DISSATISFIED WITH ADB-WAPDA MEETING (FEBRUARY 2001) In a February 2001 meeting organized by WAPDA on the occasion of the site visit of ADB’s Akira Seki, Director of the Agriculture and Social Sector Development (West), Chasma affectees realized that WAPDA and ADB officials were unwilling to listen to their concerns. From a report prepared by SUNGI’s Khadim Hussain: “… it seems that both WAPDA and ADB like to deal with the issue by dilly-dallying and wasting time, they want to quickly finish the project and leave the mess they have made for the local administration to deal with… (ADB) tries to shift the blame to the implementing agency (WAPDA). It always shows readiness to bring more funds (loans) to remove the complaints of the communities. On the other hand, WAPDA wants to deal with people in the typical bureaucratic way; that is, first to ignore them (PD told DAMAAN that he didn’t read the survey report), then to split the people by threats, co-optation, bribery in the form of favors, etc.” NGO survey reveals adverse social, environmental impacts (November 2000) DAMAAN (a local NGO) and Sungi Development Foundation conducted a survey of CRBIP III in November 2000. The survey identified several adverse social, environmental, and economic impacts of the project. Social impacts include the mobility of people, land ownership patterns, land prices, labor movements, the influx of outsiders, social organization, movement of capital, cropping pattern. ​ For more information please visit the Chashma Struggle Websit e. CRBIP-III Stakeholder Dialogue on Social Impacts : Summary of Action Recommendations Download the document here. ◄ 1 / 1 ► Please reload

Samut Prakarn Wastewater Management Project Home PROJECT TITLE | Samut Prakarn Wastewater Management Project ​ PROJECT NUMBER | 26227 ​ LOAN AMOUNT | Ordinary Capital Resources | US$ 150.00 million ​ COUNTRY | Thailand ​ Erroneous was how a 2004 Far Eastern Economic Review article1 described Thailand's scandal-tainted Samut Prakarn Wastewater Management Project. Quoting from the joint report of the Bank Information Center and Terra-Thailand, two, the article detailed how corruption problems have transformed this Asian Development Bank-financed public initiative into a significant development debacle. Even the Thai Prime Minister3 publicly conceded that the project was riddled with corruption. And after years of resistance from affected communities and pressure from an international monitoring campaign, the ADB withdrew from the project in 2003. ​ The ADB and the Government of Thailand conceived the US$230-million wastewater management project in the early 1990s to improve the environmental quality and public health and welfare in Samut Prakarn Province through modern, reliable, cost-effective wastewater collection and treatment facilities. It was designed as the hub of all waste (generated by about 1.2 million residents and over 4,000 factories) flowing into the Chao Phraya River. The Bank's US$230-million stake in the project was the sum of two separate loans: the initial loan of US$150 million in 1995 and the supplementary loan of US$80 million in 1998. ​ Initially, the ADB recommended two treatment plants built on both sides of the Chao Phraya River. Controversy erupted when construction of a single wastewater treatment plant instead began in the village of Klong Dan. These were apparent deviations from the original project design and location. The Samut Prakarn project caught the Klong Dan locals, numbering around 60,000, by surprise. This was due to the failure of the Bank and the executing agency, the Pollution Control Department (PCD), to inform and consult them about the project. In 2000, the mayor and citizens of Klong Dan filed the first-ever complaint with the ADB over the impacts of the Samut Prakarn project. Thus, the group became the first to test the Bank’s accountability to those impacted by its tasks since the Inspection Function4 was established in 1995. The villagers asked the Inspection Committee to launch a full-scale reassessment of the project design and the flawed decision-making process in their formal request. They contended that the project had violated the ADB’s environmental, social disclosure, good governance, and anti-corruption policies, as well as the project’s goal of sustainable development. ​ The Inspection Panel reported in 2001 that the Bank did not comply with some of its policies and procedures in the project processing and implementation. These were: (1) additional financing of cost overruns, (2) bank operational missions, (3) environmental considerations in Bank operations, (4) involuntary resettlement, (5) incorporation of social dimensions in Bank operations and (6) governance. Furthermore, the Panel concluded that the Bank committed a crucial omission when it did not reappraise the 1998 supplementary loan proposal, thereby resulting in other consequences.5 Notwithstanding these severe findings, the subsequent recommendations of the Inspection Committee to the ADB Board were perceived to be weak by the affected communities, as well as independent CSO observers. Moreover, the ADB failed to take adequate action towards implementing even these recommendations. ​ In 2003, the Bank and the Thai Ministry of Finance agreed to close the original and supplementary loans for this project. The undisbursed balance remaining in the original loan for US$18.3 million has been canceled. The Bank said the project remains incomplete and suspended and that no progress has occurred on the remedial measures. ​ In early 2004, the Natural Resources and Environment Ministry was given the signal to sue the owner of the Klong Dan Wastewater Treatment project for Bt20 billion for alleged contract fraud and duping the state to buy public land. In 2005, the ADB reported that the court rejected the civil suit filed by PCD against the turnkey contractor, and no progress has been made on this matter. Moreover, no progress has been made on fraud charges versus individuals associated with the controversial land acquisition, resettlement plans, monitoring systems, community involvement initiatives, and odor and effluent management. The Bank would not act on the said issues until the contractual dispute between PCD and the contractor is resolved. ​ Project Impacts When Klong Dan residents finally became aware of the nature of the wastewater management project, they strenuously objected. They raised several concerns about the negative impacts the facility would have on their environmental quality and economic wellbeing. They expressed concern about the ill effects of toxic wastes and heavy metals released from the treatment plant. The project would threaten their way of life, the local economy, and community strength. The daily release of 525,000 cubic meters of treated wastewater to the sea would change the ecosystem of the coast, which is one of Thailand’s principal economic bases. The 2001 findings of the Bank’s Inspection Panel confirmed their fears. The report revealed that the Samut Prakarn project threatens the livelihoods of people dependent on the coastal ecosystem due to the dilution of salinity and release of toxins or heavy metals. Further, people living in the vicinities of the treatment plant could be adversely affected by the lowering of their property value and the odor and potential problems caused by the existence of toxins and heavy metals in sludge management. Moreover, community members became convinced that the decision to move the project was driven more by the desire to enrich a handful of politically well-connected landholders than by any considered assessment of the public interest. They pointed to several irregularities in the relocation of the project and acquisition of the Klong Dan site. ​ ADB Policy Violations ​ Information Disclosure Citizens never received detailed information about the project from the ADB. Nor were they ever consulted by the PCD that manages the project. For years, the Bank and the Thai government have known about the Samut Prakarn project, but they have excluded the participation of the Klong Dan people. Since the onset of the project’s construction, the public has yet to see the Environmental and Social Impact Analyses. ​ Environment Policy In their Inspection request, the Klong Dan villagers contended that no environmental impact assessment was conducted before the plant’s construction. Given this, the facility could have released toxic heavy metals into and diluted the salinity of local waterways, in the process jeopardizing the fisheries that primarily support the community. Likewise, documents obtained from project co-financier, Japan Bank for International Cooperation, showed the plant’s inability to fully treat wastewater with metals remaining in their original state after treatment. Social and Involuntary Resettlement The Bank failed to undertake an initial social assessment of the project area, leading to poor planning and design. This, in effect, deprived affected villagers of their right to participate and have their concerns addressed by the project proponents. No resettlement plan was established to compensate and support any villagers displaced by the facility. Neither was there any socio-economic survey done among the affected families. The total cost of resettlement was not identified or included in the project cost. Resettlement and compensation were only mentioned when protests against the project began mounting. ​ Corruption The land purchased for the facility was acquired under highly dubious circumstances, with the price twice its official rate. This was a clear violation of the ADB’s anti-corruption policy. In particular, the purchased land area was not the one specified in the project design. Likewise, the Bank accepted changes in the bidding documents to allow alternative bids for one facility instead of two facilities as stipulated in the loan agreement. It took the change in location of the treatment plant to Klong Dan minus the requisite project impact assessments. It failed to adequately scrutinize project changes that led to an 87 percent increase in costs before loan signing. ADB also did not object when the contract was granted to the only bidder in direct violation of Thai procurement/bidding regulations. ​ Lessons to Learn The botched Samut Prakarn Wastewater Management Project demonstrates the devastating impacts of ADB’s failure to exercise its complete monitoring, oversight, and investigative responsibilities relative to corrupt-ridden development projects. Its response to the allegations of corruption raised by the Klong Dan community has been grossly inadequate and unsatisfactory. The ADB failed to consider corruption issues during the project and appraisal stages. Despite the apparent high country and project risks, the Bank neglected to mention in its Review and Reports of the President (RRP) for neither the original loan nor the December 1998 supplementary loan (which was already covered by the Anti-Corruption Policy) that the Samut Prakarn project was susceptible to procurement fraud, bribery and other types of corruption. Similarly, its project monitoring and supervision during implementation were unsatisfactory. It failed to question several substantial design changes that contravened ADB policy, loan agreements, or Thai law, thereby providing significant opportunities for corruption. From the onset, the Bank had the opportunity to curb the corrupt practices related to the Samut Prakarn project. However, it failed to address these issues as illustrated by the following: The Bank’s three offices that reviewed aspects of the project did not thoroughly investigate or report the corruption issues related to the land transaction; Management review of the project failed to find any evidence of corruption, and both the Inspection Panel and the Anticorruption Unit declined to consider the issue at all; The Bank never publicly commented on the fact that the Thai government has filed criminal charges against many senior officials of the projects; and The Bank did not launch a more comprehensive investigation of the corruption issues given the said charges. ​ -------- Gay, Christopher. “Thai Project Yields Graft and New Policies.” Far Eastern Economic Review, 2004. Herz, Steve.“Zero Tolerance? Assessing the Asian Development Bank’s Efforts to Limit Corruption in its Lending Operations,” 2004. “Making a case for Graft at Klong Dan,” The Nation, July 2003. This policy became the Accountability Mechanism Policy in May 2003. ADB. “Final Report of Inspection Panel on Samut Prakarn Wastewater Management Project,” 2001. ADB. “Samut Prakarn Waste Water Management Project Fourth Semiannual Report to the Board Directors on the Implementation of the Recommendations of the Board Inspection Committee as Adopted on 25 March 2002,” 2004. ​ ​

ธนาคารพัฒนาเอเชีย (ADB) การตรวจสอบโครงการ เอเชียกลาง | โขง | เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ | เอเชียใต้ โครงการภาคบริการโครงสร้างพื้นฐานตามชุมชน ชื่อโครงการ โครงการภาคบริการโครงสร้างพื้นฐานตามชุมชน ​ หมายเลขโครงการ 31197-032 ​ วงเงินกู้ กองทุนพัฒนาเอเชีย 30.00 ล้านเหรียญสหรัฐ ​ ประเทศ สาธารณรัฐคีร์กีซ หมู่บ้านหลายแห่งในสาธารณรัฐคีร์กีซไม่มีน้ำสะอาด นั่นเป็นเหตุผลที่รัฐบาลคีร์กีซขอเงินกู้จาก ADB เป็นจำนวนเงิน 36 ล้านเหรียญสหรัฐในปี 2544 โครงการควรจะแล้วเสร็จภายในปี 2550 แต่ก็ไม่สำเร็จ โครงการแรกที่ริเริ่มขึ้นเกี่ยวข้องกับการให้บริการโครงสร้างพื้นฐานในพื้นที่นิคมซึ่งเป็นจำนวนเงิน 45 ล้านเหรียญสหรัฐ ADB จะจัดหาเงินกู้จำนวน 36 ล้านเหรียญสหรัฐ รัฐบาลของสาธารณรัฐคีร์กีซผ่านการร่วมทุนจะแบกรับส่วนที่เหลืออีก 9 ล้านเหรียญสหรัฐ โครงการที่ 2 มูลค่า 24.5 ล้านเหรียญสหรัฐ คือ น้ำประปาและสุขาภิบาลในชนบท ซึ่งรวมถึงเงินกู้ 15 ล้านเหรียญสหรัฐจาก ธนาคารโลก ทุนจาก กรมพัฒนาระหว่างประเทศ ใน เป็นจำนวนเงิน 6.25 ล้านเหรียญสหรัฐ และร่วมทุนรัฐบาลสาธารณรัฐคีร์กีซเป็นจำนวนเงิน 3.25 ล้านเหรียญสหรัฐ ปัญหาที่เกิดขึ้นระหว่างการเฝ้าติดตามกลับกลายเป็นปัญหาเดียวกันทั้งประเทศ ภารกิจขององค์กรของเราคือการส่งเสริมการปรับปรุงสภาพเศรษฐกิจ สังคม และนิเวศวิทยาของกลุ่มประชากรเปราะบางโดยการปกป้องสิทธิและส่งเสริมผลประโยชน์ของพวกเขา เนื่องจากภารกิจนี้ใกล้เคียงกับเป้าหมายของโครงการ CO “Taza-Tabigat” (หมู่บ้าน Ivanovka, Chui Oblast) ได้จัดให้มีการปรึกษาหารือเบื้องต้นกับผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย องค์กรกำหนดความจำเป็นในการเฝ้าติดตามกิจกรรมภายใต้โครงการ “ทาซา-ซู” สุขภาพและสุขอนามัย ในช่วงเริ่มต้นของโครงการ ชาวบ้านไม่เข้าใจว่า co-finance คืออะไร พวกเขาต้องจ่ายห้าเปอร์เซ็นต์ของค่าบริการน้ำ การเรียกเก็บเงินเป็นการละเมิดประมวลกฎหมายแพ่งที่ระบุว่า "บริการที่ได้รับทั้งหมดควรได้รับการยืนยันเป็นลายลักษณ์อักษรและควรให้ใบเสร็จรับเงินเมื่อชำระค่าบริการดังกล่าว" เงินถูกเก็บจากชาวบ้านโดยไม่มีคำอธิบายว่าจะใช้เงินอย่างไร การใช้เงินโดยหน่วยงานท้องถิ่นทำให้เกิดความไม่พอใจ ที่แย่ไปกว่านั้นคือ ชาวบ้านบางส่วนที่จ่ายค่าบริการไม่ได้กลายเป็นผู้รับผลประโยชน์ของโครงการ อย่างน้อยที่สุด ผู้คนไม่พอใจกับโครงการเนื่องจากการดำเนินโครงการที่ไม่น่าพอใจ KA ของหมู่บ้าน Uch-Emchek กล่าวว่า "ก่อนการดำเนินโครงการ ผู้คนดื่มน้ำจากคูชลประทาน (ถาม)" แต่แทนที่จะปรับปรุงคุณภาพน้ำให้เสื่อมสภาพกลับไม่มีคลอรีน ​ ในฤดูหนาวและฤดูฝน มีดินร่วนปนและมูลสัตว์อยู่ในน้ำ ในช่วงสองปีแรกของการดำเนินโครงการ มีเด็กจำนวน 20 คนติดเชื้อตับอักเสบจากโรคดีซ่าน (โรคบ็อตกิน) รวมทั้งเด็กของเค.เอ. ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเนื่องจากคุณภาพน้ำไม่ดี มีเอกสารที่จำเป็นทั้งหมดที่พิสูจน์กรณีของโรคบ็อตกินในหมู่บ้านของพวกเขา เมื่อวันที่ 19 มิถุนายน พ.ศ. 2550 ชาวบ้าน Uch-Achmed ได้ตัดสินใจดำเนินการเกี่ยวกับคุณภาพน้ำที่ไม่ดี ประธานสมาคมผู้ใช้น้ำซึ่งรับผิดชอบการจ่ายน้ำประปาจัดทำความสะอาดท่อส่งน้ำ พวกเขาประหลาดใจที่พบปรสิตที่เรียกว่าไส้เดือนฝอยในน้ำ พวกเขาเก็บตัวอย่างบางส่วน หลังจากการปฏิวัติในปี 2548 รัฐบาลใหม่ได้ตัดสินใจที่จะดำเนินคดีอาญากับผู้รับเหมาของโครงการ ตามสำนักงานอัยการสูงสุด มีคดีอาญา 18 คดีในช่วงปี 2547-2549 เป็นจำนวน 47 ล้านคดี ค่าชดเชยความเสียหายระหว่างการสอบสวนเพียง 4 ล้านซอม อย่างไรก็ตาม ข้าราชการระดับสูงคนใดไม่ได้รับการลงโทษ สำนักงานท้องถิ่นของธนาคารโลกและ ADB ไม่พอใจกับผลการพิจารณาของสำนักงานอัยการ กระบวนการประมูล ปัญหาอีกประการหนึ่งคือขั้นตอนการประมูล โครงการมักจะชนะโดยผู้รับเหมาที่ไม่มีประสบการณ์ระดับมืออาชีพและพนักงานที่ควรมีทักษะที่จำเป็นสำหรับการดำเนินโครงการ นอกจากนี้ การดำเนินโครงการไม่ได้ดำเนินการตามกฎหมายและข้อบังคับของคีร์กีซ แต่เป็นไปตาม กับ นโยบายของเอดีบี สำนักงานอัยการได้ยื่นรายงานรวมต่อรัฐสภาเมื่อวันที่ 28 มิถุนายน พ.ศ. 2550 รัฐสภาได้จัดตั้งกลุ่มพิเศษสำหรับการดำเนินโครงการนี้ในเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2549 อย่างไรก็ตาม สาธารณชนไม่พอใจกับการดำเนินโครงการดังกล่าว รายงานของสำนักงานอัยการถูกเปิดเผยต่อสาธารณะเนื่องจากอคติทางการเมืองของรัฐสภา มีหลักฐานว่าการกระทำดังกล่าวเกิดขึ้นเพื่อรับส่วนที่สองของเงินกู้ ADB แม้ว่าโครงการจะล้มเหลว ปัจจุบัน CO “Taza-Tabigat” ยังคงติดตามโครงการต่อไป ​ คลิกที่นี่สำหรับการปรับปรุง

ธนาคารพัฒนาเอเชีย (ADB) การตรวจสอบโครงการ เอเชียกลาง | โขง | เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ | เอเชียใต้ โครงการภาคน้ำประปาและสุขาภิบาล ชื่อโครงการ โครงการภาคน้ำประปาและสุขาภิบาล ​ หมายเลขโครงการ 40296-013 ​ วงเงินกู้ กองทุนพัฒนาเอเชีย 36.00 ล้านเหรียญสหรัฐ ​ ประเทศ อาร์เมเนีย โครงการน้ำประปาและสุขาภิบาลตั้งใจที่จะปรับปรุงระบบน้ำประปา ระบบบำบัดน้ำเสีย และสุขาภิบาลใน 16 เมืองหรือประมาณ 125 หมู่บ้านในอาร์เมเนีย ADB คาดการณ์ว่าจะนำมาซึ่งการปรับปรุงด้านสาธารณสุขและสิ่งแวดล้อมสำหรับ 576,000 คน (โดยประมาณ) โครงการเงินกู้ 36 ล้านดอลลาร์ดำเนินการโดยคณะกรรมการแห่งรัฐด้านระบบน้ำ รวมถึงการฟื้นฟูและการเปลี่ยนโครงสร้างพื้นฐานด้านการจัดหาน้ำที่ทรุดโทรมโดยการลดการรั่วไหล การปรับปรุงแรงดันน้ำประปา และการสร้างท่อหลักใหม่สำหรับผู้บริโภครายใหม่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในชุมชนที่มีรายได้น้อยให้บริการได้ไม่ดี นอกจากนี้ยังแก้ไขข้อกำหนดด้านสุขอนามัยในเมืองและหมู่บ้านของโครงการย่อย ทำความสะอาดท่อระบายน้ำที่มีอยู่ และแทนที่ท่อที่เสียหาย ประเด็นสำคัญ การออกแบบโครงการที่ไม่ดีส่งผลให้ท่อชำรุดและคุณภาพน้ำประปาไม่ดี การยกเว้นข้อค้นพบที่เลือกจากรายงานการตรวจสอบโครงการยังนำไปสู่การแยกผู้อยู่อาศัยของ Landjazat จำนวนหนึ่งออกจากโครงการและปล่อยทิ้งไว้โดยไม่มีการเชื่อมต่อกับท่อส่งน้ำหลัก สตรีชาวอาร์เมเนียเพื่อสุขภาพและสุขภาพที่ดี (AWHHE) ได้ติดตามโครงการนี้ในหลายหมู่บ้าน ด้วยการแทรกแซงและบทบาทในฐานะผู้ไกล่เกลี่ย (ผู้อำนวยความสะดวก) กลุ่มนี้ช่วยตรวจสอบคุณภาพน้ำประปาและระบุการรั่วไหลของน้ำ ด้วยการแทรกแซงที่ประสบความสำเร็จโดย AWHHE ในขั้นตอนการดำเนินโครงการ ADB ได้ปรับปรุงการออกแบบโครงการ​

สรุปโครงการ ทรัพยากร นาฬิกาข้อมือ | รายงานประจำปี | สิ่งพิมพ์พิเศษ | หนังสือนำเที่ยว Asian Development Bank (ADB) funded Mahaweli Water Security Investment Program Download Asian Development Bank (ADB) funded Rupsha 800-Megawatt Combined Cycle Power Plant Project See more Fast facts on ADB’s dubious energy investments Read More Supplemental notes to the CHM submission Read More Concerns and suggestions on AIIB’s Accountability Mechanism Read More Critique of AIIB Energy Strategy: Sustainable Energy for Asia Issues Note for discussion Read More The Assam Integrated Flood and Riverbank Erosion Management Project (India) Read More The Sipat Super Thermal Power Project (India) Read More The Visayas Base-Load Power Development Project (Philippines) Read More The Southwest Area Integrated Water Resources Planning Management Project (Bangladesh) Read More The Masalli-Astara Highway Project (Azerbaijan) Read More Pakistan: Lessons from Korangi ‘Inspection’ Case Read More ADB’s Inspection Function under Review Read More ◄ 1 / 1 ► Please reload